Die dag komt steeds dichter bij..

2 weken geleden hoorde ik dat de moeder van mijn vriendin kánker had.
Ze was er slecht aan toe en was al dun zei me vader..
Het was een schok want ik ken die vrouw maar dan ook nog eens, ik moet de heletijd aan mijn vriendin denken..
Moet je je voorstellen, jou moeder die kánker heeft D:

Nu vandaag de dag hadden we het erover en vroeg ik hoe het nu ging, me vader zei dat ze al die kures enz. nog krijgt zodat ze geen pijn heeft en ze gaan kijken hoelang ze nog te leven heeft want..
De ziekte zit overal, hoofd, borst, rug OVERAL!
Ze kunnen haar niet meer helpen, ze gaat zoiezo dood en dat voelt raar..
De gedachte dat ze er over dagen of weken misschien maanden niet meer is.
Mijn vriendin is 12 en dan al je moeder missen, ongelofelijk :(